Drogi rodzicu zacznij żyć na sportowo! 

     W szybko toczącym się życiu, mało czasu możemy poświęcić na coś więcej niż zaspokajanie naszych podstawowych potrzeb. Wprowadzenie więc do codziennego programu sportu wydaje się nam niemożliwe. Gdy jednak uświadomimy sobie wynikające z jego uprawiania korzyści, może uda się tak zorganizować nasz dzień, aby nie było dnia bez aktywności ruchowej. Współczesność daje nam możliwość wyboru różnorodnych form aktywności ruchowej. Jedną z nich jest bieganie na nartach.

Bieganie na nartach ma tyle plusów, że aż trudno uwierzyć, iż czły czas jest jeszcze tak bardzo popularne tylko wśród kibiców,
a tak niedoceniane jako forma sportowej aktywności. Po pierwsze angażuje praktycznie wszystkie grupy mięśni, więc sprzyja równomiernemu ich rozwojowi. Po drugie, nie obciąża stawów, które korzystają z amortyzacji, jaką daje nam sprężystość narty.
Po trzecie, jest to sport dla ludzi w każdym praktycznie wieku, bo na najkrótszych, metrowych nartach mogą jeździć już przedszkolaki. Poza tym biegówki świetnie wyrabiają kondycję.

Bieganie na nartach jest do pewnego stopnia sportem intuicyjnym, naturalnym jak skakanie czy rzucanie i możemy spokojne nauczyć się sami, ewentualnie z pomocą np. filmików instruktażowych znalezionych w internecie, czy też podglądając mistrzów w TV. Problemem może być wybór nart. najważniejszym pytaniem, jakie musimy sobie na początek zadać, jest nie "jak", ale "gdzie" zamierzamy biegać. To jest bowiem główne kryterium podziału.

Wybieramy narty.

W skrócie wyróżnić możemy trzy typy nart: biegowe (sportowe) dzielące sie na narty do stylu klasycznego i dowolnego, czyli "łyżwy"; narty śladowe (turningowe); narty backcountry (BC).

Narty biegowe służą do poruszania się po dobrze przygotowanych trasach - z poprowadzonym śladem w przypadku klasyka
i szerokich, gładkich dla iegających łyżwą. Różnią się szerokością - te do łyżwy są najwęższe ze wszystkich typów.

Narty śladowe są najbardzej uniwersalne i popularne. Są szersze od nart biegowych i mają łuskę na środkowej części ślizgu, zabezpieczającą przed cofaniem się jej w fazie odbicia z palców. Jeśli 70% naszych tras będzie prowadzić po szlakach, a 30% po bezdrożach na terenach nizinnych i pagórkowatych - jest to właściwy wybór, jeśli natomiast stosunek jest odwrotny, czyli planujemy poruszać się w bardziej zróżnicowanym terenie, zdecydowanie lepszym rozwiązaniem będą narty BC.

Narty backcountry(BC) sa krótsze od pozostałych typów i najszersze, taliowane i krawędziowane metalem, co z jednej strony je wzmacnia, a z drugiej przydaje im właściwości nart zjazdowych (są bardziej zwrotne). Sa to narty najwolniejsze i służą w zasadzie do chodzenia, a nie do biegania.

Przy dobieraniu długości nart kryteriami są wzrost, waga, twardość narty i nasze umiejętności. Warto jeszcze zwrócić uwagę na kolor ślizgu. Jasny oznacza, że jest plastikowy, czarny - z dodatkiem grafitu i ten rodzaj właśnie warto wybrać, bo nie klei się do niego śnieg, tak jak do plastikowego.

Kijki do nart.

Kijki do nart wybieramy w zależności od tras, na których będziemy biegać i od naszej techniki. Kije do stylu klasycznego, czyli też do nart śladowych, zasadniczo sięgać nam powinny do barku, te do łyżwy - do brody. A im bardziej trasa jest terenowa, z mniej ubitym śniegiem, tym większy musi być talerzyk.

Buty.

Buty wybieramy po prostu wygodne. a dopiero potem należy szukać do nich wiązań. Do stylu klasycznego buty są niskie,
z umiarkowanym trzymaniem pięty, do stylu dowolnego zaś wysokie, z dodatkowym wzmocnieniem usztywniajacym staw skokowy.
Do śladówek używa sie butów uniwersalnych - wysokich z umiarkowanym wzmocnieniem.

                                                                                                                                   Szerokiej drogi

 

 

Nordic Walking pojawił się w latach 70 - tych, wprowadzony przez fińskich trenerów narciarzy biegowych, poszukujących nowej formy kształcącej w sezonie letnim umiejętności potrzebne zawodnikom. Dość szybko został zaadaptowany do fitness i rozwijany jako forma rekreacyjna.
Nordic Walking  to specyficzna technika poruszania się za pomocą specjalnie w tym celu skonstruowanych kijów. Jest to idealna forma aktywności ruchowej na świeżym powietrzu. Podczas marszu pracuje ponad 90 procent mięśni całego ciała. Maszerować można praktycznie w każdym terenie. Dzięki odciążeniu kręgosłupa, stawów oraz mięśni nóg Nordic Walking doskonale nadaje się nie tylko do rekreacji, ale również szeroko wykorzystywany jest w procesie rehabilitacji.

Dla kogo jest Nordic Walking?

Nordic Walking zyskał już na całym świecie popularność dzięki temu, że jest skuteczny, łatwy i niedrogi. Jest odpowiedni dla ludzi w każdym wieku i każdym stopniu zaawansowania fizycznego. Nordic Walking jest formą ruchu dla wszystkich tych, którzy chcą poprawić kondycję, uprawiając sport mało inwazyjny oraz urozmaicić swój program treningowy. Uprawiają go wszyscy, którzy chcą zrzucić nadmierne kilogramy, mają problemy ortopedyczne (wady i urazy kręgosłupa, wady postawy, osteoporozę)lub zaburzenia równowagi, albo nie chcą w nadmiarze obciążać stawów, borykają się z niewydolnością układu oddechowego i krążenia. Jest również znakomitym uzupełnieniem treningu dla sportowców różnych dyscyplin.

Jak zacząć?

Aby rozpocząć ćwiczenia Nordic Walking nie potrzeba wiele. Poza chęcią wyjścia z domu, potrzebne jest wygodne obuwie sportowe o grubej, elastycznej podeszwie.Ubiór sportowy dostosowany do warunków atmosferycznych i pory roku oraz para kijów przeznaczonych do Nordic Walking. Kije do uprawiania NW, choć podobne na pierwszy rzut oka, różnią się od kijów narciarskich czy trekingowych - muszą być proste i mieć odpowiednio wyprofilowaną, wysmukłą rączkę. Jej integralną częścią jest rękawiczka ze specjalnym otworem na kciuk, w którą wsuwamy dłoń. Pozwala ona utrzymać kij w odpowiedniej pozycji, a gdy czasami podczas marszu się go puszcza - nie upada na ziemię.Umożliwia także przenoszenie obciążeń z kończyn dolnych na obręcz barkową, dzięki czemu nie obciążamy kręgosłupa, stawów biodrowych i kolanowych. Dolna częśc kija zakończona jest ostrym szpicem z hartowanej stali, umożliwiającym marsz po miękkim podłożu. Do marszu po chodniku, asfalcie itp. używamy gumowych "bucików" dołączonych do zestawu. Najbardziej polecane są kije zawierające włókno węglowe. Im większa zawartość włókna węglowego tym kij jest lżejszy, sprężysty i łatwiej odbija się od podłoża. Kije muszą mieć długość dopasowaną do wzrostu - ręka zaciśnięta na rączce kija zgięta w łokciu powinna tworzyć z podłożem kąt prosty. Długość kija powinna stanowić około o,68% wzrostu ćwiczącego (wzrost x 0,68).  Ważna jest również technika chodzenia, która pozwoli wykorzystać wszystkie zalety Nordic Walkin.

Technika podstawowa.

Podczas marszu Nordic Walking sylwetka powinna być wyprostowana, plecy proste, brzuch wciągnięty, łokcie wyprostowane. Stawiamy kroki naturalnej długości - stopy stawiamy najpierw na pięcie, potem przetaczamy przez śródstopie i odbijamy się z dużego palca. Zaciskamy dłonie na rękojeści kijów. Podczas marszu poruszamy rękami natulanie, do wysokości pępka wbijając kije w podłoże pod punktem ciężkości ciała. Odbicie następuje na linii biodra. Nie wbijamy kija z przodu. Ręce i nogi pracują naprzemianstronnie: lewa noga, prawa ręka i odwrotnie.   

                                                                                                                                               Powodzenia