Present Simple - Budowa

Present Simple to najprostszy czas w języku angielskim. Pełna nazwa to Present Simple Tense i oznacza czas teraźniejszy prosty. Najczęsciej jest to pierwszy czas gramatyczny, z jakim mają do czynienia osoby uczące się języka angielskiego.

Poniżej znajduje się opis tworzenia czasu Present Simple. Reguły jego stosowania są zaprezentowane na kolejnej podstronie.

Budowa:

• Zdanie twierdzące:
  subject + verb
  podmiot + czasownik w formie podstawowej (w trzeciej osobie liczby pojedynczej z końcówką -s)
  
  przykład:
  
  
  I go to school every day.
  Chodzę codziennie do szkoły.
  
  
  
  Chris goes to school every day.                                  
  Chris chodzi codziennie do szkoły.
  
  
  Uwaga: W przypadku czasowników zakończonych na -ss, -sh, -ch, -x, -o, dodajemy w trzeciej osobie liczby pojedynczej końcówkę -es: kiss -> "kisses", watch -> "watches", go -> "goes".
  Jeśli czasownik kończy się na y poprzedzone spółgłoską, y zamieniamy na i i dodajemy -es: try -> "tries", copy -> "copies".
  Do czasowników zakończonych na y poprzedzone samogłoską dodajemy tylko -s: say -> "says".
  
  
  I go to the cinema.
  You go to the cinema.
  He goes to the cinema.
  She goes to the cinema.
  It goes to the cinema.
  
  We go to the cinema.
  You go to the cinema.
  They go to the cinema.
  
   
• Zdanie pytające:
  
  Pytanie ogólne:
  Do (Does) + subject + verb
  operator "do" (w trzeciej osobie liczby pojedynczej "does") + podmiot + czasownik w formie podstawowej (w trzeciej osobie bez -s)
  
  Na polski słówko 'do' w takim pytaniu można sobie tłumaczyć jako "czy". Jest to tylko ułatwienie, 'Do' jest tylko operatorem informującym, że mamy do czynienia z pytaniem.
  
  
  Do you go to school every day?
  Czy ty codziennie chodzisz do szkoły?
  
  Do they go to school every day?
  Czy oni codziennie chodza do szkoły?
  
  
  
  Does he go to school every day?
  Czy on codziennie chodzi do szkoły?
  
  Does she go to school every day?
  Czy ona codziennie chodzi do szkoły?
  
  
  
  Do I go to the bank?
  Do you go to the bank?
  Does he go to the bank?
  Does she go to the bank?
  Does it go to the bank?
  
  Do we go to the bank?
  Do you go to the bank?
  Do they go to the bank?
  
  
  Pytanie szczegółowe:
  zaimek pytający + operator "do" (lub "does" w trzeciej osobie liczby pojedynczej) + podmiot + czasownik (bez -s) + reszta zdania (z opuszczeniem części, o którą pytamy).
  
  Pytanie szczegółowe praktycznie tworzymy tak samo, ale na samym początku dodajemy dodatkowe słówko jak Where = gdzie, Who = kto, How = jak itp.
  
  
  Where do you go every day?
  Gdzie chodzisz codziennie?
  
  
  
  Where does Cris go every day?
  Gdzie Cris chodzi codziennie?
  
  
  Zdanie przeczące:
  Subject + do (does) + not + verb
  podmiot + operator "do" (lub "does") + not ("don't", "doesn't") + czasownik w formie podstawowej (w trzeciej osobie liczby pojedynczej bez "s").
  
  Konstrukcja przeczenia nie jest zbytnio skomplikowana. Zawsze po zaimku osobowym (I, you... itp) dodajemy "do not" albo "does not" jeśli to jest 3 osoba liczby pojedynczej.
  Zazwyczaj nie pisze się "do not" ale skraca się to do "don't". "Does not" skracamy "doesn't".
  
  Przykłady:
  
  
  I do not go to school every day.
  Nie chodzę do szkoły codziennie.
  
  I don't go to school.
  
  
  
  He does not drink alcohol.
  On nie pije alkoholu.
  
  He doesn't drink alkohol.
  
  
  Jak łatwo widać, czasownik jest w formie podstawowej, bez udziwnień. Inność 3 osoby liczby pojedynczej wyraża czasownik posiłkowy "doesn't" więc nie ma potrzeby (a nawet nie wolno) dodawać już końcówki do czasownika.
  
  
  I don't smoke.
  You don't smoke.
  He doesn't smoke.
  She doesn't smoke.
  It doesn't smoke.
  
  We don't smoke.
  You don't smoke.
  They don't smoke.

Present Continuous - Budowa

 

Warto zapoznać się dobrze z czasem Present Continuous, gdyż jest jednym z częściej używanych. Aby poprawnie zrozumieć inne zagadnienia gramatyczne, koniecznym jest dobre poznanie zasad tworzenia i stosowania tego czasu.
W niektórych podręcznikach można spotkać się z nazwą Present Progressive Tense tego czasu.

Budowa:

• Zdanie twierdzące:
  
  Zdanie twierdzące: podmiot + odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym ("am", "is", "are") + czasownik z końcówką -ing
  
  
  I am doing my homework now.
  Teraz odrabiam prace domową.
  
  
  Przegląd tego samego zdania przez wszystkie osoby:
  
  
  I am reading.
  You are reading.
  He is reading.
  She is reading.
  It is reading.
  
  We are reading.
  You are reading.
  They are reading.
  
  
  
  Jak łatwo widać, tworzenie tego czasu jest banalnie proste. Bierzemy wykonawcę czynności (podmiot), dobieramy mu odpowiednią formę czasownika być, dalej czasownik z końcóweczką -ing, może jakaś reszta zdania i zrobione.
  
  Już umiesz tworzyć proste zdanie.
  
  Teraz pytanie:
  
• Zdanie pytające:
  
  Pytanie ogólne: odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym ("am", "is", "are") + podmiot + czasownik z końcówką -ing
  
  
  Are you doing your homework now?
  Czy odrabiasz teraz swoją pracę domową?
  
  
  Czyli jak widać, sprowadza się to do zamienienia miejscami czasownika "to be" z podmiotem:
  
  
  Am I smiling?
  Are you smiling?
  Is he smiling?
  Is she smiling?
  Is it smiling?
  
  Are we smiling?
  Are you smiling?
  Are they smiling?
  
  
   
• Pytanie szczegółowe: zaimek pytający + odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym ("am", "is", "are") + podmiot + czasownik z końcówką -ing + reszta zdania (z opuszczeniem części, o którą pytamy)
  Pytanie szczegółowe również jest proste. Przed całym zdaniem pytającym dodajesz tylko dodatkowe słówko (What, Why, How, Where itp)
  
  
  What are you doing now?
  Co teraz robisz?
  
  Where are you going?
  Gdzie idziesz?
  
   
• Zdanie przeczące:
  
  podmiot + odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym ("am", "is", "are") + "not" + czasownik z końcówką -ing
  
  
  I am not drinking beer now.
  Nie piję teraz piwa.
  
  
  He is not drinking tea now.
  On nie pije teraz herbaty.
  
  We are not taking a shower now.
  Nie bierzemy prysznica teraz
  
  
  Oczywiście można stosować formę skróconą czasownika to be + not
  
  
  I'm not singing
  You aren't singing = You are not singing
  He isn't singing = He is not singing
  She isn't singing = She is not singing
  It isn't singing = It is not singing
  
  We aren't singing = We are not singing
  You aren't singing = You are not singing
  They aren't singing = They are not singing